Veel voorkomende vragen rond rouw na het verlies van een dierbare

“Doe ik het wel goed? Wat is nou eigenlijk normaal na verlies van een dierbare? Moet rouw na een jaar zo ongeveer over zijn?” Veel mensen die ik begeleid na het overlijden van een dierbare stellen zichzelf, en vaak ook mij, de bovengenoemde vragen.

Er zijn veel mythes en vooroordelen rond rouw en verlies, zoals ‘Als je na een jaar alle feestdagen, verjaardagen en seizoenen gehad hebt gaat het vast weer beter met je.’ Hoe goedbedoeld vaak ook, dit is niet waar en helpt mensen niet. Het geeft een norm aan, een oordeel en het lijkt alsof je als nabestaande na een jaar op moet houden met rouwen en ‘zeuren’. Het overlijden van een geliefde is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen die een mens kan meemaken. Rouw is de veelheid aan reacties op het verlies van een persoon met wie je een betekenisvolle relatie had. Voor rouw staat geen tijd en je verdriet is niet na een jaar ‘over’ en ‘klaar’.

Maar wat is dan normaal bij rouw? En wanneer doe je het goed?

Hier past maar één antwoord: er bestaat geen normaal en je doet het goed als je rouwt op een manier zoals het bij je past. Er is geen goed of fout. Het gaat erom dat je op jouw manier uiting kunt geven aan je verdriet. Of dit nu is door te praten, te sporten of door hard te werken, alles is oké. Praten en huilen is niet de enige goede manier voor iemand die een dierbaar persoon heeft verloren. Net zo min het idee dat iedereen professionele hulp nodig heeft bij rouw en verlies.

De meeste steun ontvang je vaak van de mensen direct uit je omgeving, familie, buren, vrienden, collega’s of leerkrachten op school. Mensen die naar je luisteren, die geen oplossingen zoeken maar er voor je zijn. Die je helpen met praktische dingen of die je even komen ophalen om samen te gaan wandelen of een kop koffie komen drinken. De meeste mensen hebben de veerkracht om na een verlies zelf weer verder te kunnen. Zij kunnen heen en weer bewegen tussen enerzijds het verdriet en het voelen van het gemis en anderzijds het verder willen en verder kunnen met het leven. De ene dag vol te zitten met tranen en het gevoel te hebben over te lopen van verdriet. De andere dag zich weer beter te voelen en te kunnen genieten van de zon, van muziek of van lekker lachen met een collega of een vriend(in).

Wanneer moet je je dan zorgen gaan maken en zou je misschien hulp moeten zoeken? Ook al is geen rouwproces hetzelfde en doet iedereen het op zijn eigen manier, toch zijn er soms signalen dat er meer nodig is bijvoorbeeld:

• Als je alleen maar somber en verdrietig bent en blijft, en er geen heen en weer bewegen meer is naar het herstel en verder willen in het leven.
• Als je helemaal geen toekomst meer ziet.
• Wanneer je leven beheerst wordt door angst of schuldgevoelens.
• Als je er last van hebt dat je veel normale dagelijkse dingen vermijdt om maar niet met je verlies en verdriet geconfronteerd te worden.
• Als je herinneringen aan je geliefde worden beheerst door de heftige laatste periode van zijn of haar leven tijdens een slopende ziekte en je de mooie momenten samen niet meer naar voren kunt halen.

Ook deze signalen zijn dus heel divers en verschillend. En ook hiervoor geldt dat het niet raar is om dan professionele hulp te zoeken. En hoe deze professionele hulp er uit ziet is voor iedereen weer verschillend.

Deel dit artikel: